آبروی فرهنگ ایران درگرو یک جنازه
عصر ایران- انتقال و تدفین پیکر دکتر ریچارد نلسون فرای - ایران شناس نام دار آمریکایی- به ایران به موضوع بحث و مناقشه از آغاز سال جدید تا کنون بدل شده و همسر و خانواده ایران دوست فقید بیش از این نمی توانند منتظر بمانند و گویا اگر تا پایان روزسه شنبه ایران رسما موافقت خود را اعلام نکند خانواده او برای انتقال جنازه به افغانستان یا تاجیکستان تصمیم می گیرند.
خانم عدن نبی - همسر ایرانی تبار دانشمند آمریکایی- به منظور کاهش فشاربه دولت ایران از علاقه پرفسور فرای به نارنجستان شیراز نیز سخن گفته و دفن جسد او در این منطقه را نیز نزدیک به وصیت همسرش دانسته است. فرای
ریچارد فرای وصیت کرده بود پس از مرگ در ایران و در حاشیه زاینده رود اصفهان دفن شود اما افرادی در ایران با جاسوس خواندن پژوهشگر آمریکایی و ادعای رابطه وی با سازمان اطلاعا ت مرکزی آمریکا اعلام کرده اند از تدفین او ممانعت می کنند و بر دیواره مقبره آرتور پوپ دیگر شرق شناس مدفون در اصفهان نیز شعار نوشته اند.
در این میان موسوی بجنوردی رییس بنیاد دایره المععارف اسلامی و وصی دکتر فرای در نامه ای به رییس جمهور روحانی خواستار تعجیل در تصمیم در این باره شده و دکتر محقق داماد نیز از دولت خواسته شهامت به خرج دهد و تسلیم فضاسازی ها نشود.
فعالان فرهنگی در ایران نگران تصویر منفی ازایران به خاطر نوع رفتار با انتقال جسد و تدفین فرای در جای دیگر هستند زیرا از یک سو به وجهه فرهنگی ایرانیان به شدت آسیب می رساند و از جانب دیگر تاجیکستان و افغانستان این فرصت را به دست می آورند که با میزبانی از او یک چهره برجسته بین المللی را به نام خود تصاحب کنند.
این بیم هم وجود دارد که از این پس شرق شناسان و ایران دوستان علاقه ای به تحقیق در این باره نداشته باشند و به جای این که وقت و نیروی خود را صرف فرهنگ و تمدن ایران کنند به امور دیگر بپردازند.
رنجش همسر فرای از این بلاتکلیفی دلیل دیگری نیز دارد:او چشم انتظار تولد نوه خود در چین است وبه سبب این ماجرا هنوز نتوانسته به پسرش در پکن بپیوندد.
فارغ از هر گونه قضاوت می توان از نگاه ناظر بیرونی به این ماجرا نگریست و آن را چنین دید: یک پژوهشگر بسیار مشهور آمریکایی که همه عمر علمی خود را صرف مطالعه درباره تاریخ و تمدن و فرهنگ ایران کرده و کتب متعددی درباره ایران نوشته وصیت کرده پس از مرگ در خاکی که دوست می داشته آرام گیرد و سه سال پیش رییس جمهور وقت ایران نه تنها با این خواست موافقت کرده که یک خانه مجلل تاریخی در اصفهان نیز به او اهدا می کند تا سال های پایانی عمر را در آن سپری کند و اکنون به صرف تهدید پاره ای افراد و گروه ها رییس جمهور ایران هنوز اعلام نظر نکرده و جسد همچنان در سردخانه در ایالت ماساچوست است.
طرفه این که مخالفان تدفین به حمایت از تفکرات رییس جمهور سابق شهرت دارند ولی در این مورد خاص نمی خواهند به موافقت او وقعی بگذارند.
پاسخ مثبت به تقاضای تدفین، بحث ها و واکنش های داخلی را برمی انگیزد و مخالفت با تدفین در یک کشور پارسی زبان دیگر می انجامد و گروه های فشار می توانند موفقیت خود را به رخ بکشند. هر چند این پیش بینی دشوار نیست که در صورت مخالفت و انتقال جسد به یکی از دو کشور پیش گفته توجیه «مصلحت» به کار گرفته خواهد شد.
هر قدر که خود پرفسور فرای در حیات برای ارایه تصویری متفاوت از ایران و ایرانیان کوشید به نظر می رسد اراده ای بدان تعلق گرفته که در ممات او و به بهانه موضوع انتقال جسد وی همه رشته های مردی که علامه فقید علی اکبر دهخدا به او لقب « ایران دوست » بخشید، پنبه شود.