کره ای ها حتی نمی دانند پاراآسیایی چیست / لبخندت را از من بگیر "وای فای" را نه!

خبر آنلاین : این یک گزارش است از اولین مواجهه با کشور مدرن و صنعتی کره جنوبی، کشور تکنولوژی و اینترنت پرسرعت.

کاوه علی اسماعیلی، خبرنگار اعزامی به بازی‌های پاراآسیایی: اینچئون، شهرِ میزبان رقابت های آسیایی و پاراآسیایی 2014 اصلا قلب کشور کره نیست و در غربی ترین نقطه این کشور قرار دارد. یک نوار ساحلی طولانی، اولین مواجهه مسافران هوایی با اینچئون است که کره ای ها برای جذابیت بخشیدن به شهرشان، به جای راهسازی در این نوار ساحلی، پل معلقی از نزدیکی فرودگاه اینچئون تا ورودی شهر احداث کرده اند تا مسافران هوایی به اینچئون از روی این پل و روی دریای زرد وارد شهرشان شوند. با این حال اینچئون شهری به شدت صنعتی است با ساختمان هایی بلند و مردمی بسیار ساده.

کره جنوبی اینچئون

چشم انداز شهر، نشان می دهد که بخش عمده ای از تمرکز کشور کره در شهر اینچئون، تولید محصولات مختلف است و شاید کمتر به صنعت توریسم در اینچئون نگاه شده باشد. اینجا مردم زیاد لبخند نمی زنند و تعداد کمی از آنها می توانند حتی به زبان انگلیسی با شما سلام و احوالپرسی کنند. به سادگی لباس می پوشند و وقتی از آنها در مورد پاراآسیایی بپرسید، جواب های جالبی می شنوید چون نمی دانند قرار است تا چند روز دیگر در شهرشان چه اتفاقی رخ دهد. خیلی از آنها، حتی معنی پاراآسیایی را نمی دانند و باید کاملا برای شان توضیح دهید که چرا باید این مسابقات در اینچئون برگزار شود! جالب اینکه حتی خانمی که مسئولیت مدیریت بر فعالیت خبرنگاران در مرکز رسانه ای بازی ها را برعهده داشت نیز نمی دانست خبرنگاران مختلف باید دقیقا چه کاری انجام دهند و چطور در سایت اصلی بازی ها ثبت نام کنند!

کره ای ها اما آدم های بسیار جالبی هستند. آنها را هرگز نمی توانید بدون در دست داشتن گوشی های همراه شان تصور کنید. در کره، گوشی های ساخت کشورهای دیگر به خصوص رقیب تجاری شان یعنی سونی ژاپن آنتن دهی درست و حسابی ندارد اما اگر از گوشی های ساخت کره مثلا ال جی یا سامسونگ استفاده کنید، بدون هیچ دغدغه ای مکالمات تان انجام می گیرد. همین اتفاق کوچک، اهمیت تولیدات داخلی کشور کره برای مسئولانش را نشان می دهد اما با این همه، بازارشان مملو از محصولات چینی است. هنوز هم تفکراتی وجود دارد که کره ای ها را بخشی از خاک چین می دانند. گرچه آنها طی 40 سال گذشته و با انقلاب اقتصادی و تجاری شان ثابت کردند هیچ نیازی به کشورهای دیگر ندارند و کشوری مستقل و ثروتمند شده اند اما کالاهای چینی را به راحتی می توانید در کشور کره جنوبی هم پیدا کنید. وضعیت اینترنت نیز در کره جنوبی فوق العاده است. شرکت های مخابراتی در این کشور برای پیشی گرفتن از یکدیگر، به جای تبلیغ طرح های رنگارنگ خود، به دنبال ایجاد زمینه های خدماتی مناسب و گسترده تر می گردند.
یکی از شرکت های مخابراتی این کشور که از جمله اسپانسرهای بازی های آسیایی و پاراآسیایی است و تبلیغات گسترده ای در تلویزیون کره دارد، قدرت خرید کارت های اعتباری مردم را بالا می برد. این شرکت در اکثر مکان های عمومی مثل متروها، اتوبوس ها، فرودگاه و ... اینترنت رایگان در اختیار مردم قرار می دهد و این دقیقا همان چیزی است که کره ای ها به آن احتیاج دارند. فقط "اینترنتِ وای فای!" از نوجوانان گرفته تا پیرمرد و پیرزن های پا به سن گذاشته، همگی گوشی همراه لمسی دارند و از زندگی دیجیتالی لذت می برند. در اولین برخورد، شاید کمی عجیب به نظر برسد اما بعد از چند ساعت، دیدن آدم هایی که فقط با چشم، اتفاقات داخل گوشی همراه شان را دنبال می کنند، کاملا عادی می شود.

شرکت کره ای دیگر برای انجام رقابت، مودم همراه به مردم می فروشد. مودمی کوچک به اندازه قوطی کبریت تا کره ای ها را در هرکجای این کشور روی خط اینترنت نگه دارد و سرعت اینترنت با این مودم ها نیز بسیار بالاست.
مردم کشور کره شاید لبخند نزنند و این مساله برای شان حیاتی نباشد اما انگار بدون وای فای و اینترنت، قادر به ادامه حیات نیستند!
نظم و انضباط شان دیوانه کننده است، برای ما که عادت نکرده ایم سر یک ساعت مشخص منتظر اتوبوس و مترو باشیم یا شهرهای مان را بدون موتورسیکلت و ماشین های تندرو، رانندگان عصبانی و مردم پراسترس ببینیم، اقامت کوتاه مدت در اینچئون خالی از جذابیت نیست.
کشوری که مردمانش حوصله زیادی دارند و حاضرند دقایق زیادی منتظر سبز شدن چراغ راهنمایی باشند اما هرگز تخلف نمی کنند. آنها انگار برای انجام هیچ کاری عجله ندارند و می دانند دولت باید خدمتگزارشان باشد پس در انتظار خدمات دولتی و تجهیز بیشتر کشورشان می مانند تا از زندگی لذت ببرند.
اینجا همه چیز دیجیتالی است و از طریق اینترنت انجام می شود، سرعت کارها بالا رفته اما این مساله باعث افزایش استرس در قلب کره ای ها نیست. مردم این کشور درگیری های دیگری دارند و برای شان مهم نیست پاراآسیایی در کشورشان برگزار بشود یا نه!