ادعای مناقشه برانگیز و عجیب باستان شناسان چینی: دین زرتشت چینی است نه ایرانی!
به گزارش پارسینه به نقل از خبرگزاری میراث فرهنگی، طبق کاوش‌های باستان شناسی که در منطقه اویقور وابسته به چین صورت گرفته کارشناسان چینی مدعی شده‌اند موفق به کشف مقبره‌هایی شده اند که بزرگترین اثر کشف شده از آیین زرتشت در سراسرجهان و واجد تمام ویژگی‌های دین زرتشتی است و نشان میدهد که این دین برخلاف تصورنه دین ایرانی که یک دین چینی است!
گروهی از باستان شناسان چینی به استناد کشفیات انجام شده در اویقور که شامل چند آرامگاه با شواهدی از آتشدان و ابزارهای سنگی بوده، مدعی شدند که خاستگاه مذهب زرتشتی که مذهب رسمی امپراتوری ایران باستان بوده وتصور می‌رود در شمال شرقی ایران ودرمرزهای جنوب غربی افغانستان متولد شده ، دراصل درچین بوده است.
به گزارش شبکه تلوزیون مرکزی چین به استناد بررسی‌هایی که در سال 2004 توسط انجمن زرتشتیان شمال امریکا صورت گرفته، برآورد شده است که تعداد پیروان این دین ایرانی در سراسر جهان حدود 124 هزار تا 190 هزار نفر بوده است.
هم اکنون باستان شناسان در منطقه خودمختار اویقوردر شینجوانگ واقع در شمال غربی چین مقبره‌ای بزرگ متعلق به یکی از پیروان زرتشت یافته‌اند که پیشینه آن به تاریخ 2500 سال پیش باز می‌گردد. کشف این سرنخ باستانی منجر به طرح این فرضیه مناقشه برانگیز درباره منشا و خاستگاه اصلی دین زرتشت شده است.
به گفته باستان شناسان چینی، کشفیات صورت گرفته در شمال غربی استان شینجوانگ، آرامگاه‌هایی بسیار بزرگ را آشکارکرده که قدمت آن به بیش از 2500 سال پیش باز می‌گردد.
طبق همین گزارش کشف این آرامگاه‌ها نشان میدهد که درفلات کم جمعیت پامیر واقع در چین باستان مردمی زندگی و نبرد می‌کردند که موفق به خلق تمدن شگفت انگیزی شده بودند. اکنون کاوش‌های باستان شناسی در این آرامگاه ها کهن‌ترین ردپا از آیین زرتشتی ادامه دارد.
طبق این فرضیه آیین زرتشتی حتی پیش از برآمدن امپراتوری پارس درفلات ایران شکل گرفته بود و بعدها مبدل به یک دین رسمی و دولتی از سوی این امپراتوری شده است. دراین آیین خورشید و آتش دو عنصر مرکزی هستند و در آرامگاه های کشف شده نیز نشانه‌هایی از احترام و تمرکز به این دو عنصر بدست آمده است.
این گزارش به نوعی منقل چوبی ویژه اشاره کرده است که در این آرامگاه‌ها بدست آمده و یاداور می‌شود که زرتشتیان برای ادای احترام به آتش حین نیایش و نیز برای دفن مردگان دراین منقل‌ها(آتشدان) آتش می‌افروخته‌اند ومی‌دانیم که این یکی از آداب فرهنگی منحصر بفرد وخاص آیین زرتشتی است.
به گفته باستان شناسان چینی امروزه بسیاری از گنجینه‌های باستان در ویرانه‌ها نهفته است اما حفاری‌های صورت گرفته دراین آرامگاه تصویری اجمالی از نحوه زندگی مردمان این منطقه در حدود25 سده پیش ارائه میدهد.
طبق این گزارش برخی ابزارهای سنگی جلا داده شده و صیقلی دراین آرامگاه‌ها یافت شده است که یکی از آنها یک مداد ابروی ساده مورد استفاده بانوان است. این وسیله تنها نشانگر پیچیدگی و ظرافت کارهای دستی مردمان این منطقه در 2500 سال پیش نیست بلکه همچنین نشانگر آن است که نیاکان ما تاچه اندازه درپی کشف و خلق زیبایی و ایجاد زندگی بهتر و لذت بردن از ظرافت‌های آن بوده‌اند . به این معنا که زندگی آنها تنها برای حفظ و ادامه بقا نمی‌گذشته بلکه این مکان نشان از وجود یک تمدن بسیار رشد یافته است.
"وو شینهو" مدیر "موسسه باستان شناسی "شینگجوانگ" در آکادمی علوم اجتماعی چین" برهمین اساس می‌گوید:«این بزرگترین کشف در مقبره‌های زرتشتی است که تاکنون در تاریخ شینگجوانگ صورت گرفته است. برخی باستان شناسان می‌گویند که کاوش‌ها احتمالا اثبات می‌کند که خاستگاه آیین زرتشتی فلات پامیر، درست همین جا زیر پای ما بوده است.»
طبق این گزارش به نقل از باستان شناسان چینی همه شواهد به این نتیجه یا فرضیه انجامیده است که: خاستگاه آیین زرتشتی در شرق فلات پامیر چین بوده است. تا امروز باستان شناسان همچنان برسر خاستگاه اصلی این دین با یکدیگر بحث و مناقشه داشته‌اند اما اکنون دراین جا ما کهن‌ترین و از نظر مقیاس ومساحت بزرگترین ویرانه های به جامانده از زرتشتیان را کشف کرده‌ایم که دارای تمام نمادهای شاخص دین زرتشتی است.
این باستان شناسان مدعی هستند که شاید آثار باستانی دیگری از این آیین، در بخش‌های دیگری از جهان وجود داشته باشد که هنوز کشف نشده درزیرخاک باقی مانده‌اند، اما در حال حاضر این یک نتیجه‌گیری منطقی است که بگوییم خاستگاه و منشا دین زرتشتی نه سرزمین پارس که اینجا بوده است.
این گزارش در پایان افزوده است که این فرضیه شاید منطقی باشد اما قطعا تکان دهنده و بسیار مناقشه برانگیز است .درعین حال درهرحال کاوش‌ها در فلات پامیر ادامه خواهد یافت تا دستاوردهای شگفت انگیز بیشتری را دراین زمینه کشف کند.